Januari 2021
‘Verder van de wereld weg, elke dag een beetje. Nooit vergeten wie jij was, voordat gewone dingen in jouw herinneringen vergingen’. Aan de hand van deze woorden, stonden we stil bij het leven van Piet. Wat kan een mens toch aftakelen.
De jonge Piet, die nadat hij verschillende opleidingen had gedaan die met de landbouw te maken hadden, emigreerde voor zijn huwelijk naar Zuid-Afrika en bedrijfsleider werd op een boerderij. Een aantal jaren later keerde hij terug naar Nederland en ontmoette de vrouw waar hij uiteindelijk mee trouwde.
Tijdens het huwelijk werd hij door diverse organisaties uitgezonden voor landbouwprojecten naar landen in Afrika, Azië en Oost Europa. Een man met kennis van zaken. Toen hij met pensioen ging begon de ommekeer. Hij herinnerde zich niet meer alles goed. En als hij uit fietsen ging, kon hij soms de weg naar huis niet meer terugvinden.
Was er eerst een proces van milde dementie , al gauw nam dementie volledig beslag op het leven van Piet. Toen thuis verzorgen niet meer ging, werd hij opgenomen in een verzorgingshuis. Herkenning met de familie was er op het laatst nauwelijks meer.
Onmenselijk…, en toen kwam corona. Piet werd positief getest en is uiteindelijk gestorven aan corona. Piet, die altijd gek was op de psalmen, wist zich geborgen door de woorden uit psalm 23: “Ik zal verblijven in het huis des Heren tot in lengte van dagen”.
